Gods Geest is overal. Zelfs in de kerk. Hij is onder andere merkbaar als een verlangen. Hij is het verlangen dat bijvoorbeeld somberheid kan vervangen door hoop. Hoe dat kan? Daarover gaat de volgende fantasie.
De goede tovenaar reisde over de wereld. Alle oceanen bevoer hij, alle landen deed hij aan, alle bergen beklom hij. Overal waren zijn voetsporen te vinden. Soms rustte hij uit. Zoals tijdens die mooie dagen in het huis van Tim, Jim en Kim. Tim, Jim en Kim ontvingen hem zo gastvrij als open harten maar gastvrij kunnen zijn en zo gul als ruime harten maar gul kunnen zijn. Een zacht bed, heerlijke maaltijden, de warmte van het haardvuur, het ontbrak de tovenaar aan niets. De goede tovenaar had nog veel langer willen blijven bij zijn vrienden Tim, Jim en Kim. Maar het was zijn lot te reizen langs land en strand.
Op de dag van het afscheid, gaf de goede tovenaar zijn vrienden een geschenk uit dankbaarheid om hun gastvrijheid. Ieder kreeg een boom. Dat een boom gegeven door een tovenaar geen gewone boom is, dat begrijpt elk mensenkind. Tim, de al te gulle Tim, wiens beurs altijd leeg was, kreeg een goudboom. Niet bladeren maar goud groeide aan de takken van deze boom. Jim, de altijd nadenkende Jim, kreeg een wijsheidsboom. De thee gemaakt van de bladeren van deze boom maakte ieders verstand helder. En Kim? Ook zij kreeg een boom. Aan Kim, die soms wat somber was en zorgelijk, schonk de goede tovenaar de boom van het verlangen. Ieder die in de schaduw van de boom van het verlangen ging zitten, merkte dat zijn somberheid verdween en dat hij ging dromen van vrolijkheid en hoop.
Vanaf die dag was Tims beurs nooit meer leeg dankzij zijn goudboom. Jim dronk elke dag de thee van de bladeren van de wijsheidsboom en werd almaar slimmer. Kim was vaak te vinden in de schaduw van de boom van het verlangen en veranderde in een moedige, hoopvolle vrouw. Zo verstreek de tijd. Tim, Jim en Kim werden ouder. En nu, het is lang geleden dat dit allemaal gebeurde, nu zijn zij er niet meer. Maar wat is er van die wonderbomen geworden? De goudboom heeft niet lang op zijn plaats gestaan. Hebzuchtige mensen hakten hem om en namen hem mee naar huis. De boom stierf en bracht geen goud meer voort. De wijsheidsboom is omgehakt door dwaze mensen die niet wisten wat wijsheid was. Ook hij brengt geen wijsheid meer voort. En de boom van het verlangen? Ook deze is omgehakt. Hij is omgehakt door mensen die als enige verlangen rijkdom hadden. De boom is verzaagd tot planken en balken die werden verkocht om er huizen, kastelen en kerken mee te bouwen. Is er niets meer over van de boom van het verlangen? Jawel, de schaduw van de planken en balken van deze boom bestaat nog steeds. Die schaduw heeft nog steeds de kracht mensen te doen dromen van verlangen en licht. Het schijnt dat er in de kerk bij jou in de buurt, in het dak van de kerk om precies te zijn, ook een paar balken van die boom van het verlangen zijn verwerkt. De schaduw van die boom van het verlangen moet dus ook daar zijn … Zou het daardoor komen dat mensen het in die kerk zo vaak hebben over verlangen en hoop voor alle mensen?