Stephan de Jong

De schildpad kon wel honderdvijftig worden. Kijk, dat was nog eens een leeftijd. Maar de eendagsvlieg... Toch was de schildpad onrustig. Hij had nog zo veel dingen niet gedaan. Hij moest zijn volgende verjaardag nog vieren, een lekkere plant een eindje verderop uitproberen, naar de kermis en in de draaimolen. Hij wilde meer, veel meer en nog wat meer. De eendagsvlieg zat rustig op een grasspriet. Hij had gespeeld, gevochten, liefgehad. ‘Je bent zeker ontevreden over wat je allemaal niet kon doen?’ vroeg de schildpad. De eendagsvlieg schudde zijn kopje: ‘Ik ben tevreden met wat ik wel kon doen.’ De schildpad begreep daar niks van. Nou ja, hij heeft nog minstens honderd jaar om erover na te denken.